از سیر تا پیاز
روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشنتر و گستردهتر است ، بدین رو بر قاعدهاى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]
از: سامان بهمئی شنبه 87/8/11 ساعت 10:45 صبح
ترحم بر ÷لنگ تیز دندان ستمکاری بود بر گوسفندان
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
فهرست
[پست الکترونیــک]
[ورود به بخش مدیریت]
اوقات شرعی
درباره خودم
لوگوی خودم
اشتراک
فهرست موضوعی یادداشت ها
آرشیو
طراح قالب